ชาวพุทธเป็นคนเกียจคร้านหรือไม่

ปุจฉา: ชาวพุทธเป็นคนเกียจคร้าน ไม่จริง คือไม่เอาจริง

วิสัจฉนา: ความเกียจคร้านเป็นสัญชาติญาณอย่างหนึ่งของมนุษย์ที่ต้องการความสะดวกสบาย กิน นอน เที่ยว อยากได้อะไรก็ขอให้ได้มา โดยไม่ต้องใช้ความเพียรพยายาม จนเกิดเป็นลัทธิสวดอ้อนวอน บวงสรวง ขอในสิ่งที่ตนต้องการจากสิ่งที่ตนเคารพนับถือ แม้ว่าคนเจริญมาถึงมีศาสนา การขอร้องอ้อนวอนก็ยังมีอยู่

แม้ผลิตกรรมทางวิทยาศาสตร์เป็นอันมาก เช่นเครื่องคิดเลข ก็เป็นการผลิตขึ้นเพื่อสนองความต้องการสะดวกสบายของคน เมื่อความเกียจคร้านเป็นสัญชาติญาณปกติของคน จึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะนำมาเกี่ยวกับศาสนาใด เพราะคนเกียจคร้านมีทุกศาสนา แต่คำสอนให้คนเกียจคร้านไม่มีในศาสนาของโลกทุกศาสนา

ดังนั้นในด้านของความเป็นจริงแล้ว เราต้องยอมรับว่าทุกศาสนาสอนให้คนช่วยตนเองมีความหมั่นขยัน เสียสละ เป็นต้น

หากคนในศาสนานั้นๆจะทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับที่ศาสนาได้สั่งสอนไว้ ก็เป็นเรื่องของคนไม่เกี่ยวกับศาสนาแม้แต่นิดเดียว