วิสัจฉนา: ความสุขนั้นมีหลายระดับด้วยกัน ไม่ทราบว่าหมายเอาความสุขระดับไหน?
แต่อย่างไรก็ตามควรทำใจให้ยอมรับความจริงประการแรกเสียก่อนคือ ความสุขนั้นเป็นผลที่เกิดขึ้นจากการสร้างเหตุ เพื่อให้เกิดผลเป็นความสุขตามที่บุคคลนั้นๆต้องการฐานแห่งความสุขที่สำคัญ คือ ใจ กาย อย่างที่พูดกันว่า สุขกายสบายใจ เมื่อความสุขเป็นผล เหตุให้เกิดความสุขจึงมีมากเช่น
- ไม่เป็นหนี้ใคร มีทรัพย์ สามารถใช้จ่ายทรัพย์ได้ตามต้องการ ทำงานไม่มีโทษ
- ความไม่เบียดเบียนกัน ฆ่าความโกรธที่เกิดขึ้นเสียได้ ไม่ปล่อยใจไปตามความอยากที่เกิดขึ้น สละประโยชน์ส่วนน้อยเพื่อส่วนรวมได้ สะสมบุญกุศลไว้มากๆ ไม่คบคนพาล การแสดงธรรม ฟังธรรม คบหาคนดีเป็นมิตร มีเมตตาจิตต่อคน สัตว์ทั้งหลาย
- มีความสามัคคีเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันละเหตุแห่งความทุกข์ได้เป็นต้น
เหล่านี้ล้วนเป็นเหตุให้เกิดความสุขได้ทั้งนั้น สำหรับการดำรงชีวิตของคนทั่วไปการพยายามทำใจไม่ให้ยึดมั่นอะไรให้มากเกินไป โดยพยายามปรับใจให้ยอมรับความจริงตามสมควรแก่เหตุที่เกิดขึ้นได้ แล้วความสุขใจก็จะเกิดขึ้นคนเรานั้นเสียอะไรก็เสียไป แต่ใจอย่าเสียเท่านั้นก็อาจหาความสุขได้ตามสมควรแก่กรณีนั้นๆ ดังที่ท่านกล่าวไว้ว่า
สุขทุกข์ อยู่ที่ใจ มิใช่หรือ
ถ้าใจถือ ก็เป็นทุกข์ ไม่สุขใส
ใจไม่ถือ ก็เป็นสุข ไม่ทุกข์ใจ
เราอยากได้ ความสุข หรือทุกข์นา
แต่ความสุขที่ไม่เจือปนด้วยความทุกข์นั้น ต้องเกิดจากการละเหตุแห่งทุกข์ ด้วยความสงบระงับแห่งสังขารทั้งหลาย จะทำให้ได้ความสงบอันเป็นนิพพานซึ่งเป็นบรมสุข
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น