ปุจฉา: คนที่สำนึกผิดได้หลังจากที่ตนกระทำบาปไปแล้วจะได้บาปมากหรือน้อย?
วิสัจฉนา: เรื่องการทำบาปนั้น เราจะวัดปริมาณว่ามากหรือน้อย หาได้ขึ้นอยู่กับความสำนึกผิดเพียงประการเดียวไม่ จะต้องดูว่าบาปที่ทำนั้นคืออะไร? เช่นการฆ่าสัตว์ สัตว์ที่ฆ่านั้นเป็นสัตว์อะไร? หรือเป็นใครเจตนาในการฆ่ามีความรุนแรงขนาดไหน? มีความพยายามมากน้อยแค่ไหนเพียงไร? ด้วย ส่วนการสำนึกผิดเป็นเรื่องคนละเหตุคนละผลกับการทำบาปที่เขาได้ทำมาแล้ว ความสำนึกผิดจึงไม่อาจจะลดปริมาณบาปที่ทำไปแล้วได้ แต่อาจจะป้องกันบาปไม่ให้เกิดขึ้นใหม่ได้
ปัญหานี้ไม่บ่งมาให้ชัดว่าบาปนั้นคือการกระทำอะไร? มีวัตถุ เจตนา และความพยายามเป็นอย่างไร? จึงบอกได้แต่เพียงว่า “คนที่สำนึกผิดหลังจากได้กระทำบาปไปแล้วนั้น ย่อมดีกว่าคนที่ทำผิดแล้วไม่สำนึก”และจากความสำนึกผิดนี้เอง อาจจะป้องกันบาปไม่ให้เกิดขึ้นในอนาคตได้ ส่วนบาปที่ทำไปแล้ว จะเป็นบาปมากน้อยหรือหนักเบาอย่างไร ย่อมต้องอาศัยองค์ประกอบ 3 ประการเป็นเครื่องตัดสิน
แต่โปรดให้เข้าใจว่าความสำนึกผิดลดบาปที่ทำไปแล้วไม่ได้ แต่เป็นการเปิดโอกาสให้สร้างความดี และป้องกันบาปไม่ให้เกิดขึ้นในภายหน้าได้ ถ้าเป็นความสำนึกผิดที่วางอยู่บนพื้นฐานของหิริโอตตัปปะ .
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น